Marek Stachowski 2002-2004
*21 III 1936 Piekary Śląskie, †3 XII 2004 Kraków
Rektor AM (1993-99, 2002-04). Kompozytor i pedagog
W latach 1963-68 studiował kompozycję pod kierunkiem K. Pendereckiego oraz teorię muzyki w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Krakowie, którą ukończył z wyróżnieniem. Dorobek M. Stachowskiego obejmuje dzieła orkiestrowe (m.in. Irisation1970; Musique solennelle 1973; Poeme sonore 1975; Divertimento na orkiestrę smyczkową 1978; Choreia 1981; Capriccio 1983; Koncert wiolonczelowy 1988; cykl Z księgi nocy (I 1990; II i III 2000); Sonata per archi na orkiestrę smyczkową 1992;Sinfonietta 1998; Koncert altówkowy 1998; Recitativo e la preghiera na wiolonczelę i orkiestrę smyczkową 1999), liczne utwory kameralne (m.in. 4 kwartety smyczkowe) oraz wokalno-instrumentalne (m.in. Pięć zmysłów i róża na mezzosopran, flet, ksylorimbę, puzon i harfę 1964; Neusis II na chór mieszany i orkiestrę 1968; Ptaki na sopran i cztery instrumenty 1976; Ody safickie na mezzosopran i orkiestrę 1985).
Klasę kompozycji M. Stachowskiego ukończyli m.in. M. Chyrzyński, M. Jabłoński, M. Pawełek, K. Pyzik, S. Tesarowicz, W. Widłak, W.Z. Zych. W czasie pierwszych dwóch kadencji prof. Stachowskiego miało miejsce wiele ważnych dla krakowskiej Akademii wydarzeń, m.in. pierwszy w historii Akademii doktorat honoris causa nadany K. Pendereckiemu (1994), nadanie tytułu doktora honoris causa P. Sacherowi (1997), organizacja I Międzynarodowego Sympozjum Beethovenowskiego (w ramach I Wielkanocnego Festiwalu Ludwiga van Beethovena, 1997), wejście do Europejskiego programu Sokrates/Erasmus (podpisanie pierwszych umów bilateralnych z uczelniami zachodnimi, 1998), organizacja Międzynarodowego Sympozjum Muzyka Krzysztofa Penderckiego w kontekście teatru XX wieku (1998) oraz europejskie prawykonanie CredoKrzysztofa Pendereckiego podczas Festiwalu Krzysztofa Pendereckiego w Krakowie (5 października 1998), przygotowane przez zespoły Orkiestry i Chóru Międzynarodowej Akademii Bachowskiej oraz Akademii Muzycznej w Krakowie pod dyrekcją Helmutha Rillinga. W latach ostatniej kadencji M. Stachowskiego odbyła się Międzynarodowa Sesja Naukowa Współczesne Szkoły Narodowe, Finlandia – Szwajcaria – Ukraina (2002), nadanie tytułu doctora honoris causa prof. H. Rillingowi (2003), a także połączenie Wydziału Kompozycji, Dyrygentury i Teorii Muzyki z Wydziałem Dyrygentury Chóralnej, Edukacji Muzycznej i Muzyki Kościelnej i utworzenie nowego Wydziału Twórczości, Interpretacji i Edukacji Muzycznej (2004). W tym samym roku odbyło się Międzynarodowe Sympozjum Beethoven: inspiracje, kontekst, rezonans (VIII Wielkanocny Festiwal Ludwiga van Beethovena) oraz II Międzynarodowy Festiwal Perkusyjny Źródła i Inspiracje. Dzięki otwartej postawie wspierającej nowe inicjatywy znacząco przyczynił się do wzrostu liczby koncertów organizowanych przez społeczność studencką.
Za swą twórczość i wszechstronną działalność kulturalną został wyróżniony m.in. nagrodą fundacji im. A. Jurzykowskiego w n. Jorku (1990), nagrodą m. Krakowa (1979), czterokrotnie nagrodą Ministra Kultury i Sztuki (1989 za twórczość dla dzieci, 1996, 1999, 2000), nagrodą fundacji Ruth i Raya Robinsonów Exellence in Teaching (….), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (…).
Maciej Jabłoński