Wiktor Barabasz 1921-1928
30 VIII 1855 Bochnia, †25 VII 1928 Kraków
Dyrektor Konserwatorium Towarzystwa Muzycznego w Krakowie (1921-28). Dyrygent, pianista i pedagog.
Od ok. 1868 roku uczył się w Szkole Muzycznej Towarzystwa Muzycznego „Muza” w Krakowie u A. Płacheckiego i K. Hofmana, następnie studiował w Wiedniu u J. Dachsa (fortepian) i F. Krenna (teoria). Po powrocie do Krakowa został profesorem fortepianu w Szkole Muzycznej powołanego na nowo w 1876 roku Towarzystwa Muzycznego w Krakowie (od 1888 przekształconej w Konserwatorium); na tym stanowisku pozostał do końca życia. W 1878 roku utworzył w Krakowie Chór Akademicki, który prowadził do 1919. Dwukrotnie (1886-1909 i 1918-21) był dyrektorem artystycznym Towarzystwa Muzycznego w Krakowie; w 1888 roku założył amatorską orkiestrę symfoniczną, organizował koncerty historyczne, kompozytorskie i „koncerty ludowe” dla uboższych mieszkańców Krakowa. Wspierał W. Żeleńskiego w konfliktach pomiędzy Konserwatorium a zarządem Towarzystwa Muzycznego.
Po śmierci Żeleńskiego (1921) objął dyrekcję Konserwatorium, rezygnując z funkcji w Towarzystwie. Odzyskał dla uczelni lokal w Starym Teatrze (przekształconym w czasie wojny na szpital wojskowy), powołał wielu nowych pedagogów, opracował nowy regulamin Konserwatorium i uzdrowił jego finanse. Zaplanował głęboką reformę uczelni, której jednak nie zdążył przeprowadzić. W okresie dyrekcji Barabasza liczba uczniów Konserwatorium przekroczyła 600 osób.
Maciej Negrey