prof. dr h.c. mult. Krzysztof Penderecki
(23 XI 1933 – 29 III 2020)

Owiany legendą twórca wybitnych dzieł oratoryjnych i symfonicznych, dyrygent; ur. 1933 w Dębicy, uczeń F. Skołyszewskiego, A. Malawskiego i S. Wiechowicza. W 1959 jako szerzej nieznany młody kompozytor zdobył I, II i III nagrodę na Konkursie Młodych Związku Kompozytorów Polskich: za Strofy na sopran, głos recytujący i 10 instrumentów (1959), Emanacje na dwie orkiestry smyczkowe (1958-59) oraz Psalmy Dawida na chór mieszany, instrumenty strunowe i perkusję (1958), co otworzyło mu drogę do oszałamiającej kariery artystycznej. W 1961 otrzymał nagrodę za Tren „Ofiarom Hiroszimy” na 52 instrumenty smyczkowe (1959-61) na Międzynarodowej Trybunie Kompozytorów UNESCO w Paryżu, w 1962 I nagrodę za Kanon na 52 instrumenty smyczkowe i taśmę magnetofonową (1962), dwukrotnie Prix Italia: w 1967 za Passio et mors Domini Nostri Jesu Christi secundum Lucam na 3 głosy solo, recytatora, 3 chóry mieszane, chór chłopięcy i orkiestrę (1963-66), a w 1968 za oratorium Dies irae na 3 głosy solo, chór mieszany i orkiestrę (1967). Laureat niezliczonych nagród i odznaczeń w wielu krajach oraz blisko 30 doktoratów honoris causa przyznanych przez uczelnie całego świata. Znany najpierw jako autor wybitnych utworów reprezentujących nurt tzw. polskiego sonoryzmu lat 60’, następnie twórca wielkich dzieł wokalno instrumentalnych (m.in. Pasja, Jutrznia, Polskie Requiem, Credo) i scenicznych (Diabły z Loudun, Raj utracony, Czarna Maska, Ubu Rex), a także symfonii. Osobnym, uprawianym z zamiłowaniem nurtem w twórczości K. Pendereckiego jest muzyka kameralna.

Jesteśmy dumni z tego, że było nam dane żyć i pracować wspólnie z Maestro Krzysztofem Pendereckim. Wielu z nas miało możliwość czerpania z Jego niezwykłych doświadczeń w osobistym kontakcie z Nim, podczas wykładów i spotkań, a przede wszystkim w żywym obcowaniu z Jego twórczością i refleksją. Wybitne dzieła Profesora skupiły uwagę całego świata i na stałe weszły do kanonu muzyki europejskiej, rzucając przy tym światło na zjawisko polskiej szkoły kompozytorskiej oraz przyciągając do krakowskiej Akademii młodzież z wielu krajów i kontynentów.

Profesor Krzysztof Penderecki będąc obywatelem globu pozostawał wierny Polsce i Krakowowi. W sposób szczególny był wierny swojej macierzystej Uczelni, Akademii Muzycznej w Krakowie i jej Katedrze Kompozycji. Dawał temu wyraz niejednokrotnie, zarówno w wypowiedziach jak i działaniach, wspierając Akademię swym nazwiskiem i autorytetem w momentach dla niej trudnych, prowadząc jako dyrygent wykonania swych dzieł z udziałem połączonych zespołów akademickich, dając osobisty imienny patronat konkursom i najważniejszym projektom artystycznym. Przez ponad 60 lat pozostawał związany z Akademią jako jej profesor, doktor honoris causa, kierownik Katedry Kompozycji, a w latach 1972-87 rektor.