dr hab. Mirosław Płoski
W 1984 r. ukończył Akademię Muzyczną w Gdańsku, gdzie kształcił się pod kierunkiem Ryszarda Watorowskiego, wychowanka Edwina Golnika. W tymże roku zdobył trzecią nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Gry na Instrumentach Dętych Blaszanych w Gdańsku. Studia uzupełniał w Pradze (Akademie Můzických Umění) dzięki otrzymaniu stypendium Ministra Kultury i Sztuki, następnie w Salzburgu (Uniwersytet Mozarteum) i we Włoszech, m.in. u Josefa Mayra, Domenico Ceccarossiego i Elvio Modonesiego. Równolegle uczestniczył w licznych kursach doskonalenia instrumentalnego.
Był zaangażowany na stanowisku pierwszego waltornisty m.in. w Orkiestrze Państwowej Filharmonii Bałtyckiej w Gdańsku (1983–87), Orkiestrze Symfonicznej Słoweńskiego Radia i Telewizji w Lublanie (do 1992 r.) oraz Orkiestrze Filharmonii im. K. Szymanowskiego w Krakowie (1991–2011), gdzie przez kilkanaście lat pełnił funkcję kierownika grupy waltornistów. Jako pierwszy waltornista był związany stałą współpracą z Polską Filharmonią Kameralną, Orkiestrą Kameralną Radia Lublana, sceną operową Słoweńskiego Teatru Narodowego, orkiestrą festiwalową Estate Musicale Frentana (Włochy), Operą Bałtycką, Operą Krakowską i wieloma innymi zespołami w kraju i za granicą. Występował w repertuarze solowym z towarzyszeniem orkiestr Filharmonii Krakowskiej, Bałtyckiej, Białostockiej i innych. Dokonał licznych nagrań płytowych i archiwalnych, głównie w charakterze pierwszego waltornisty Orkiestry Słoweńskiego Radia i Telewizji. W swoim dorobku artystycznym ma również rejestracje płytowe kameralistyki, m.in. z zakresu literatury kwintetu dętego, twórczości Grażyny Bacewicz i muzyki amerykańskiej.
Od 1992 r. wykłada na Wydziale Instrumentalnym Akademii Muzycznej w Krakowie. W 1998 r. uzyskał kwalifikacje I stopnia w dyscyplinie instrumentalistyki oraz stanowisko adiunkta, a w 2009 r. – stopień doktora habilitowanego sztuki.
Swoje zainteresowania z zakresu wiedzy i sztuki muzycznej kieruje także w stronę teorii i historii muzyki. Ukończył studia III stopnia na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego, uzyskując z wyróżnieniem stopień naukowy doktora w dziedzinie muzykologii. Jego działalność naukowa koncentruje się wokół edycji źródłowo-krytycznych oraz badań źródłoznawczych i historycznych.