Między klawesynem a klawikordem. Bernhard Klapprott (Musikhochschule Weimar) | 11-16.04.2025
Katedra Muzyki Dawnej zaprasza na kurs mistrzowski oraz wykład z Bernhardem Klapprottem pt. Między klawesynem a klawikordem.
Bernhard Klapprott to jeden z najznakomitszych współczesnych klawesynistów i klawikordzistów, o szczególnych osiągnięciach w zakresie interpretacji muzyki XVII wieku oraz muzyki klawikordowej wieku XVIII.
piątek 11 kwietnia 2025
Sala 23
ul. św. Tomasza 43
10:00-13:00 Warsztaty
16:00-18:00 Warsztaty
sobota 12 kwietnia 2025
Sala 23
ul. św. Tomasza 43
10:00-13:00 Warsztaty
13:00-14:00 Wykład (dla tych, którzy nie mogą w poniedziałek)
“Playing singable and connected” – aspects of vocality in playing the clavichord, represented by sources of the time of Carl Philipp Emanuel Bach
What does „vocal” mean in the 18th century and what influence did clavichord playing have on it?
14:00-16:00 Warsztaty
poniedziałek 14 kwietnia 2025
Sala Kameralna
ul. św. Tomasza 43
12:00-15:00 Warsztaty
18:00 Wykład dla klawesynistów, pianistów i wszystkich zainteresowanych
“Playing singable and connected” – aspects of vocality in playing the clavichord, represented by sources of the time of Carl Philipp Emanuel Bach.
What does „vocal” mean in the 18th century and what influence did clavichord playing have on it?
wtorek 15 kwietnia
Sala 23
ul. św. Tomasza 43
12:00-13:30 Warsztaty
15:00-18:00 Warsztaty
środa 16 kwietnia 2025
Sala 23
ul. św. Tomasza 43
10:00-13:00 Warsztaty
Projekt finansowany przez Unię Europejską.
BERNHARD KLAPPROTT występuje na arenie międzynarodowej jako klawesynista, klawikordzista, organista i dyrygent. Jego dyskografia dokumentuje głównie oryginalne instrumenty klawiszowe z XVII i XVIII wieku i obejmuje m.in. kompletną muzykę klawiszową T. Tomkinsa (klawesyn, wirginał, organy), sonaty G.A. Bendy (klawikord), południowoniemiecką muzykę klawiszową około 1600 roku (klawikord), utwory J.S. Bacha (klawesyn i organy, np. część kompletnego nagrania na organach zbudowanych przez Andreasa i Johanna Andreasa Silbermannów). Kilka z jego płyt zostało nagrodzonych „Preis der Deutschen Schallplattenkritik” oraz „ECHO Klassik”. Innym obszarem jego zainteresowań jest ponowne odkrywanie i wykonywanie nieznanej muzyki kościelnej z XVII i XVIII wieku, zwłaszcza z Niemiec Środkowych. Wraz z założonym przez siebie i Christopha Dittmara zespołem muzyki dawnej Cantus Thuringia & Capella zaprezentował serię premierowych nagrań CD kantat, pasji i oratoriów J.C. Rothego, F.W. Zachowa, R. Keisera, G.F. Händla, J.P. Kellnera, G. Gebela d.J. i C.Ph.E. Bacha. Był również dyrygentem kilku produkcji dzieł scenicznych z XVII i XVIII wieku, które były wykonywane z historyczną grą aktorską. Od 1994 roku Bernhard Klapprott jest profesorem klawesynu / wczesnych instrumentów klawiszowych i basso continuo na Wydziale Muzyki Dawnej Uniwersytetu Muzycznego im. Franciszka Liszta w Weimarze, a także organów (muzyka dawna). Obecnie jest również wykładowcą klawesynu na Wydziale Muzyki Dawnej Uniwersytetu Sztuki w Bremie. Wykładał na Uniwersytecie Sztuki w Bremie (1994 bis 2001), Uniwersytecie w Dortmundzie oraz na uniwersytetach muzycznych w Detmold i Herford. Prowadził kursy mistrzowskie i wykłady gościnne w Europie i Stanach Zjednoczonych (Juilliard/NY, Eastman/Rochester, Boston University, Oberlin Conservatory). Publikował artykuły na tematy związane z praktyką wykonawczą, w szczególności dotyczące klawikordu.Od 2024 roku jest dyrektorem artystycznym międzynarodowych letnich koncertów na słynnych północnoniemieckich barokowych organach zbudowanych przez Gerharda von Holy (1711) w kościele św. Bartłomieja w Dornum (Fryzja Wschodnia).Oprócz intensywnego zainteresowania muzyką dawną, skomponował kilka utworów; kompozycja na dwa klawesyny została opublikowana przez renomowane wydawnictwo Bärenreiter (seria muzyki współczesnej).
Bernhard Klapprott studiował w Kolonii i Amsterdamie grę na klawesynie u Hugo Rufa i Boba van Asperena, grę na organach u Michaela Schneidera i Ewalda Kooimana oraz muzykę kościelną, a także brał udział w regularnych kursach mistrzowskich gry continuo u Jespera Christensena i gry na organach u Michaela Radulescu. W 1991 r. otrzymał 1. nagrodę na 10. Międzynarodowym Konkursie Organowym (Bach/Mozart) na Festiwalu van Vlaanderen w Brugii.